Dag van de stilte

In het kader van De dag van de Stilte op zondag 25 oktober is er in het Vondelpark een Stilte festival georganiseerd waar de Stiltewandeling op de Koeienweide een onderdeel van uitmaakte. Speciaal voor deze dag heeft natuurgids Francis van Campenhout een extra vroege Stiltewandeling georganiseerd. Deze wandeling was tevens de ‘aftrap’ van alle andere activiteiten die gedurende de dag in het Vondelpark zijn georganiseerd. Onderstaand de ervaringen van Francis de weken voorafgaand.

20 september

Rustig loop ik over de weide en ga even op een stammetje zitten om van de stilte op de weide te genieten. Mijn billen raken nog maar net het stammetje als een nijlgans mij toe gakt. De gans zit op een hoge afgezaagde boomstam en lijkt op een haan die hoog van de toren aan het kraaien is. Ik probeer nog een foto van hem te maken als ik opgeschrikt word door een voorbijschietende rode staart. Het eerste dat er in mij opkomt is de gedachte van een vos. Geruisloos sluip ik richting het rood dat zo even aan mij voorbij zag schieten. Zou het? Het volgende moment sta ik oog in oog met een grote rode kater. De kater is prachtig, toch ben ik een beetje teleurgesteld dat de rode staart niet aan een vossenlichaam vast zat. Wie weet heb ik volgende keer meer geluk.

4 oktober

De weide is versierd met spinneraggen. Overal hangen de webjes te kust en te keur. Ik geniet ervan en maak dankbaar gebruik van de mogelijkheid om de met dauwdruppeltjes gevulde draadjes in beeld te brengen. Ik word vandaag vergezeld door een filmmaker die samen met zijn dochter net als ik van de stilte en schoonheid aan het genieten is. Er word gefluisterd op de weide. Stttt… probeer ik nog, maar een enthousiast hart valt niet te sussen.

18 oktober

Langs de slootkant van de Koeienweide rennen hordes marathonliefhebbers in snelle vaart voorbij. De kleurige pakjes fleuren de buitenkant vrolijk op. Wij (de stiltewandelaars) gaan gewoon ons gang en laten ons niet afleiden door de festiviteiten in het Vondelpark. Mijn ogen speuren naar schatten en ik ontdek verschillende mosjes op het hout, dan ruik ik een heerlijke sinaasappellucht aan mijn neus voorbij trekken en vraag mij nieuwsgierig af waar deze lucht vandaan zou komen. Ik loop rustig verder, als ik vanuit mijn ooghoek de verklaring vind van deze geursensatie. Op een beschutplekje zit een stiltewandelaar te genieten van haar fruit. Haar ontbijtje verklaarde ze later, daar was ze nog niet aan toegekomen. Samen moeten wij hier smakelijk om lachen.